چند وقت پیش،وقتی درکلاس نوسیندگی
دکتر محمد اسفندیاری شرکت می کردیم بنا به مناسبتی ،صحبت درباره ی تازه ترین اثر منتشر شده ی ایشون، یعنی کتاب (( آسیب شناسی دینی )) به میان اومد .
کتاب مذکور مورد بررسی و اظهار نظر دوستان قرار گرفت. بی اغراق بگم:نوشته ی بسیار متقن،
چشم نواز، دلربا و منسجمی بود.خصوصن،دقت و سلیقه ی استاد در انتخاب واژه ها و پردازش دقیق و
بی نظیرمعانی جلوه ی خاصی به این اثر ماندگار داده بود.
همین طور که مشغول بررسی و گفتگو بودیم
یکی از شرکت کنندگان پرسید:(( استاد! در چنین روزگاریکه تمام هم و غم مردم بر سرعت متمرکزشده و نویسندگی هم به صورت یک شغل درآمده، آیا به نظرتون این
همه دقت،سلیقه و صرف وقت برای نوشتن یک کتاب درسته؟ آیا این کار، از دست دادن وقت و فرصت نیست؟)).
دکتر جواب بسیار دلنشین و متینی داد؛
گفت:(( نویسندگی عبارتست از تامل و تانی ،پس، باید نوشته توناین دقت ها را داشته باشه گرچه وقت گیر باشه!
درسته، در جامعه ی امروز کمتر کسی به این دقت ها و درنگ ها اهمیت میده و توجه می کنه، چونمردم از کودکی با شتاب و فرهنگ سرعت خوگرفتند!در کودکی، بازی های کامپیوتری، در نوجوانی
ورزش های پرشتاب فوتبال و ...، در جوانی کلاس های تند خوانی و...همه و همه دست به دست هم دادند
و از انسان امروز موجودی پرشتاب ساخته اند که به سرعت می خواهد به مطلوب خودش برسد و از همه
مهمتر، نوشته های یکبار مصرف روزنامه ها این انسان را چنان بارآورده که به ظرافت های نهفته در برخی
از معدود متن های نوشته شده کمتر بها می ده و اصلن توجهی نداره! با این حال ما یک اصل داریم به نام
خوب کار کردن و خوب نوشتن! یعنی شما باید خوب بنویسی و خوب هنرمندی کنی چه مخاطبان شما متوجه
این خوبی باشند چه نباشند!)).
این جمله های استا د به دلم نشست و ادامه ی گفتارشون وجودمو سراسر شور و شعف و انگیزه و
انرژی کرد. می گفت:(( برای اینکه این موضوع بهتربراتون جا بیفته ماجرایی بازگو می کنم.ماجرا یی
درباره ی پیغمبر(ص).نقل می کنند وقتی معاذ( یکی از یاران نبی"ص") از دنیا رفت، پیامبر(ص) خودش وارد
قبری که برای معاذ تدارک می دیدند شد و بادست مبارک آرامگاه ابدی وی را آماده کرد.اونقدر در این کار
دقت و حوصله نشون داد که عده ای از اصحاب عرض کردند: یا رسول الله(ص)! اینچنین حوصله برای یک
قبر؟! این بدن تو ی این قبر می پوسه و خاک میشه پس،این همه دقت و توجه در بهتر درست کردن قبر برای چه؟
رسول خدا(ص) فرمود:" ان الله یحب عبدا اذا عمل عملا یحکمه( یتقنه)" حالا وقتی اینچنین تاکید در اتقان و
استحکام کار شده، پس چرا ما سرسری از کارها بگذریم؟ باید هر کاری که انجام می دیم خوب، حساب شده و
محکم باشه حتی اگر این خوبی به سادگی دیده نشه و به چشم نیاد!)).
به راستی، اگه ما مسلمان ها هرکاری که می خواستیم انجام بدیم به این نکته توجه می کردیم، اگهوظیفه مونو خوب و درست ، با اون دقتی که لازمه انجام میدادیم الآن کجای کاروان علم و صنعت بودیم؟
آیا بازهم در همین مکان فعلی بودیم؟ آیا این دقت در کار ما الآن وجود داره؟ اگه نداره ،چرا ؟!