همون طور که هردلی و ذهنی این روزها به دلمشغولی درگیری های لبنان و آوارگی مردم بی پناه اونجاست،
دل من هم این چند روزه درگیر با همین مسئله بود.
همش با خودم می گفتم: اگه این وضع برای من و هموطنان من پیش می اومد چه اتفاقی می افتاد،اون وقت توقع
من و ما از دیگران چی بود؟
مگه نه اینکه همه ی ما مسلمانیم و همه باهم برادریم، پس باید کاری کنم.
باید نشون بدم که مسلمانم !
اومدم سروقت اینترنت،صفحه ی اول سایت یاهو رو آوردم.در قسمت جستجوی وب سایت ها عنوان اسرائیل
رو جستجو کردم
و وقتی نتیجه رو دیدم از تعجب سرجام میخکوب شدم!باور نمی کردم چنین چیزی ببینم.وبلاگی دیدم با عنوان
انجمن حمایت از اسرائیل!در ابتدا خیال می کردم اینوبلاگ کار یکی از دوستان و خودیه که عنوان وبش برای رد گم کنی این طور انتخاب شده اما خوب که نگاه کردم
و مطالبش رو خوندم نظرم برگشت. هنوز از شوک این وب درنیومده بودم که چشمم به لینکدونی این وبلاگ افتاد!
عناوینی دیدم که باورم نمیشد.عناوینی مثل: ((من صهیونیستم و...)).
کنجکاو شدم به لینکهایی که داده بود سرزدم و اینجابود که تازه فهمیدم چه قدر از قافله ی روزگار عقبم! فهمیدم
که در چه خوابی بودم و چه طور بی خبراز دشمنی که حتی وبلاگ نویسیش هم منسجم و خط دهی شده اومده
جلو....
با دیدن این وبلاگ ها به یاد این فراز از جمله های امام امت افتادم که می فرمود:((امروز قبله اول مسلمین ،
به دست اسرائیل این غده سرطانی خاورمیانه افتاده است .
امروز برادران فلسطینی و لبنانی عزیز ما را با تمام قدرت می کوبد و به خاک و خون می کشد . امروز
اسرائیل با تمام وسایل شیطانی تفرقه افکنی می کند . بر هر مسلمانی لازم است که خود را علیه اسرائیل
مجهز کند)).بیانات امام به مناسبت روز جهانی قدس ، صحیفه نور ، ج 12 ، ص 276 ، 15/5/59
از خودم، خواهران و برادران لبنانی و فلسطینی م خجالت زده شدم،خجالت زده از اینکه کاری ازدستم
برنمیاد تا براشون انجام بدم، خجالت زده از اینکه تنهاشون گذاشته باشم!
یه کنج خلوت نشستم و ... اما بعدش به یاد اون فرمایش امام افتادم که آغاز گر ایده ی روز قدس بود و
می فرمود:((وقتی یک میلیارد جمعیت فریاد کرد، اسرائیل نمی تواند ، از همان فریادش می ترسد )).
از جای خودم بلند شدم و اومدم به سمت رایانه و شروع کردم به نوشتن درد دلهام،رنجنامه ی ذهنم و ....
اومدم تا بگم: بیاید باهم یه کاری کنیم.بیاید باهم هم پیمان بشیم و چند وقتی، حداقل یه چند وقتی از
مظلومیت برادران لبنانی و فلسطینی بنویسم، از بی رحمی و سنگدلی جلادان صهیونیزم بنویسم! اگر نیستیم تا
با جانمون پیمان برادریمونو امضا کنیم، حداقل از فضای وب نوشته هامون حمایت و پشتیبانیمونو اعلان کنیم.
به قول یکی از رفقا:(( بیاید با بمب های قلمیمون یه بمب نتی راه بندازیم...)).
به نظرتون ما دیگه چی کار می تونیم بکنیم و چی کار باید انجام بدیم؟
وظیفه مون چیه؟
چه طرح یا پیشنهادی دارین؟
آیا انتقادی هست که در این رابطه بخواین به من و امثال من داشته باشین؟