لیلة الرغائب

                  سه ده سال عمری است که در سجاده ی زندگی به نماز عشق ایستاده ام ؛ با نگاهی بی تاب 

             دانه های زمان  را به تسبیح انتظار می کشم و نام تورا بر زبان می رانم که زیباترین ذکر عاشقی

             است ای معشوق عالم!

                          ای خرّم از فروغ رُخت لاله زار عمر           بازآ که ریخت بی گُل رویت بهار عمر

                          از دیده گر سرشک  چو باران چکد رواست     کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

                          ...

                          این یک دو دَم که مهلت دیدار ممکن است          دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر

                          بی عمر زنده ام من و این بس عجب مدار           روز فراق را که نهد در شمار عمر؟

                   در لیلة الرغائبی که از پای تپه ی سی بالا می روم ، وضوی اشک می گیرم و دست برکوبه ی

              درگاه معبود می کوبم تا تو را از او خواهم! شش دو رکعت دوگانه ی سپاس تقدیم آستانش می کنم و

              در  سجدگان طلب ، درد هجر تورا می سرایم!

                   داد بر می آورم : ای برآرنده ی امید امید داران ! ای کریم بی مانند دوجهان ! تشنه ی یک جرعه

               دیدار اویم   ، با جرعه ای عطشم کم کن ! خدایا ! عمرم را به من باز گردان که بی عمر زیستن بسی

               تلخ و دشوار است !

                   مهربانا ! جانمان به کالبدمان بازده که بی او سخت تنهاییم ! ببین امروزمان را ! بنگر فلسطین و

               لبنان و  تکرار احزاب را که این بار دست کفر از از آستین صهیون برآمده است  تا روح پایمردی را

               از مسلمانان  سلب کند !

                   نگاه کن فرزندان علی (ع) را ، شاهد باش تنهایی حسن را ! ببین  که سلاله ی علی (ع) چه سان

               به مثل  نیای خویشتن پای پیاده به رزم غاصب تا دندان مسلح رفته است !

                   چه بد مردمی اند و نامسلمان مردم ، دولتمردانی که در ازای درهم و دینار یا از بیم برهم خوردن

                قرار ،  حسن را تنها گذاشتند ! بدتر از آنها ، آن خیانت پیشگان پستی اند که با فتوای کژ خویش

                بر تنهایی اش می افزایند و می خواهند جاروب کش معبر صهیون باشند !

                    خدایا ! پور علی (ع) را تنهایش مگذار ، پیروزش کن و پیروزیش را دیباچه ی  فجر صادق

              گردان !   ابرها را از آسمان حضور محو کن و خورشید را آشکار ، تا ظلمت  سرافکنده گردد و

              نور سربلند !